ՆԱԽԱԴՐՈՒԹԻՒՆ
Առ Հռոմայեցիս Թղթոյն
Զայս առաքեաց ՚ի Կորնթոսէ, մինչդեռ ո՛չ էր տեսեալ զՀռոմայեցիսն. եւ անձկացեալ էր տեսանել զնոսա. եւ յառաջագոյն ընկալաւ՝ զհաւատս նոցա, իբր թէ ետես զնոսա յետ այնորիկ, նշանակէ թէ բազում անգամ անձկացեալ էր գալ առ նոսա՝ եւ ո՛չ կարացեալ։ Ապա եւ վարդապետական զթուղթս արար վասն կոչմանն հեթանոսաց. եւ զի թլփատութիւնն ժամանակաւ էր՝ եւ այժմ խափանեալ է, եւ թէ Քրիստոսիւ արձակեցաւ յանցաւորութիւնն Ադամայ, եւ ստուեր օրինացն էանց. եւ զկոչումն հեթանոսաց ըստ կարգի տպաւորէր սա, եւ ցուցանէր ամենայն մարդկան թէ անկցորդ եղեաք օրինացն. եւ զամենեսեան ուսուցանէ բնութիւնն, եւ յայսմ յարարածոցս կարօղ են ճանաչել զԱստուած։ Եւ այժմ կամաւ պատճառէ յառաջագոյն զՀելլենացիսն, եթէ Աստուած յայտնեաց նոցա զիւր գիտութիւնն ՚ի գործոց աշխարհիս, եւ զմշտնջենաւոր զօրութիւն նորա, որ է Բան նորա որով զամենայնն արար։ Իսկ սոքա ո՛չ ծանեան յարարածոցս, եթէ է Աստուած նոցա Արարիչ, եւ արարածքն աստուածագործք. այլ մանաւանդ նոքա եւ զարարածս պաշտեն։ Պատժէ այսուհետեւ զՀրէայսն եթէ ո՛չ պահեցին զօրէնսն, այլ եւ մանաւանդ անցանելով ընդ օրէնսն՝ զԱստուած անարգեցին։ Եւ այսպէս ՚ի միասին վիճակեալ զՀրէայսն եւ զՀելլենացիսն, կոչէ եւ քննութիւն առնէ վասն անօրէնութեան. զի ցուցցէ եթէ հաւասարք են ամենեքեան. ասացեալ զամենեսեան պարտաւոր՝ զՓրկիչն աղաչել վասն շնորհացն եւ ազատութեանն։ Ասէ եւ առ Հրէայսն գալ, եւ կոչօղ եղեալ հեթանոսաց, սակայն բռնութեամբ. դադարեալ թլփատութեանն եւ ստուերական օրինացն, զի Աբրահամ ասէ ո՛չ ՚ի թլփատութեան, այլ նախ քան զթլփատութիւնն արդարացաւ, եւ անուանեցաւ Աբրահամ. զի հայր բազմաց առ յապա լինելոց էր որք յանթլփատութեան հաւատսն էին, որ եւ յետ արդարութեանն էառ զթլփատութիւնն ՚ի մարմինն. զի նշան լիցի որոց մարմնով լինելոց էին ՚ի նմանէ։ Դադարելոց էր երբեմն թլփատութիւնն յորժամ հեթանոսք լինէին որդիք Աբրահամու, սկսեալք քաղաքավարիլ ըստ հաւատոցն Աբրահամու, որով արդարացաւն մինչ էր յանթլփատութիւնն. զսա շնորհի՛ւն անուանեաց Աբրահամ, եւ բռնութեամբ եկն առ նշանակն, զի դադարելոց էր նշանակն։ Եւ եթէ հեթանոսք բռնադատէին թլփատել՝ խափանէր անունն Աբրահամ, եւ կոչէր Աբրամ. որ Աբրահամ յԱստուծոյ անուանեցաւ։ Ո՛չ իւիք թլփատել հեթանոսաց. այլ ո՛չ եւ սոքա եւս որ մարմնով էին Հրէայք. զի ո՛չ երբէք այսու հաստատէր անունն, եւ հայր ազգաց բազմաց կոչէր. եւ ո՛չ ինչ ապա պիտոյ է սոցա թլփատել, բաւական է հաւատքն Աբրահամու։ Այլ եւ ո՛չ ինչ ՚ի ստուերական օրինացն, եւ ո՛չ ՚ի նմանէ՝ այլ ՚ի հաւատոց արդարացաք. որպէս եւ Աբրահամն։ Զայս ամենայն այսպէս տպաւորեաց. եւ ցուցանէ դարձեալ, եթէ այլ ոք երբէք ո՛չ եղեւ փրկիչ շնորհօք՝ Իսրայէլի եւ հեթանոսաց, եւ ջնջիչ առաջին մեղացն Ադամայ որ առ ամենեսեան եղեւ, եւ այլ իւիք ո՛չ կարացին մաքրիլ, բայց Քրիստոսիւ Աստուծով։ Զի զանէծսն որ իսկզբանէ եղեւ, այլ ումեք անկար էր արձակել, կամ զգրեալսն. քանզի եւ այլ ումեք անկար էր, եթէ ո՛չ էր զգեցեալ զմարմին Որդին Աստուծոյ եւ եղեալ մարդ. եւ զայս մատուցեալ վասն ամենեցուն, զի զամենեսեան ազատեսցէ ՚ի մահուանէ. եւ վասն զի միով մարդով մեղք եկն յաշխարհ, յաղագս այսորիկ եւ միով մարդով շնորհն եղեւ։ Եւ իբրեւ զբարի տնօրէն զՀրէայսն մխիթարէ, զի. Ո՛չ երբէք յանցաւոր ասէ՝ էք օրինացն, եթէ ՚ի Քրիստոս հաւատայք։ Եւ ընտանենայ առ հեթանոսն մի՛ երբէք ամբարտաւանել ՚ի վերայ Իսրայէլի. այլ գիտել եթէ ոստք են ՚ի վերայ արմատոյն. քանզի ինքեանք ՚ի նոցանէ արմատացան։ Յետ այսորիկ յորդորական առնէ զբան վարդապետութեանն կատարեալ զթուղթն։
Աւետարանական վարդապետութիւն վասն առ արտաքինսն շնորհացն Քրիստոսի, եւ որ ընդ շնորհօքս են. եւ վասն յուսոյն եւ հոգեւոր առաքինութեան։
ա̃. Արդ՝ նախ յետ սկզբանն, վասն դատաստանաց հեթանոսաց՝ որք ո՛չ պահեցին զբնականսն։
բ̃. Վասն դատաստանաց Իսրայէլի՝ որ ո՛չ պահեաց զօրինականսն։
գ̃. Վասն առաւելութեան Իսրայէլի՝ որ եհաս աւետեացն։
դ̃. Վասն շնորհացն որով միայն արդարանան մարդիկ, եւ ո՛չ ըստ ազգի ընտրութեան, այլ ըստ Աստուծոյ պարգեւացն՝ հասարակապատիւք ըստ օրինակին Աբրահամու։
ե̃. Վասն հանդերձեալ յուսոյն։
զ̃. Վասն ընծայութեան առ ՚ի մերոյ փրկութեան եղելոյ մարդոյն Յիսուսի Քրիստոսի, փոխանակ անկելոյն իսկզբանէ երկրածնին Ադամայ։
է̃. Վասն պարտական հաւատովք գործոցն բարութեան։
ը̃. Երկրորդութիւն վասն շնորհօքն կենաց։
թ̃. Վասն յօրինաց անտի դատապարտութեան յաղագս մեղաց։
ժ̃. Վասն մարդկութեան բնութեան կարեաց, անհնարին լինելոյ առ ՚ի միաբանութիւնն օրինացն։
ժա̃. Վասն մերկանալոյ ՚ի բնական կարեաց միաբանութեամբ ընդ հոգւոյն։
ժբ̃. Երկրորդութիւն՝ վասն հանդերձեալ փառացն սրբոց։
ժգ̃. Վասն պարտական առ ՚ի մէնջ սիրոյն Քրիստոսի։
ժդ̃. Վասն անկանելոյն Իսրայէլի՝ եւ տարագիր լինելոյ, եւ կոչման ճշմարտին որ ընտրեցաւ ՚ի հեթանոսաց։
ժե̃. Զի ըստ ապստամբութեանն եղեւ տարագրութիւնն առ ՚ի յանգիտութիւնն կործանելոյ, եւ ո՛չ պատշաճելոյ նոցա ըստ քարոզութեանն։
ժզ̃. Վասն կիտին որով ելին նոքա, որպէս զի յերկրորդում անդրէն մտանել ջանայցեն, առ նախանձու մեծարելոյ հեթանոսաց, եւ կարգելոյ ըստ հաւատացելոցն Իսրայէլի։
ժէ̃. Խրատ վասն առաքինութեան որ առ Աստուած եւ առ մարդիկ. ա̃. Յորս ընդ միմեանս միաբանութիւնն է։ բ̃. Վասն Աստուծոյ պաշտամանն։ գ̃. Վասն առ հակառակօղսն անոխակալ լինելոյ։ դ̃. Վասն իշխանաց հնազանդ լինելոյ։ ե̃. Վասն զգաստութեան եւ հեզութեան։ զ̃. Վասն ՚ի կերակուրս եւ յաւուրս անկռիւ միտս ունելոյ։
ժը̃. Վասն նմանօղ Քրիստոսի անոխակալութեանն լինելոյ։
ժթ̃. Վասն իւրոյ սպասաւորութեանն որ յարեւելս եւ յարեւմուտս։