Անուն Երգոյ երգոցս յայտ առնէ զի եղանակաւոր ձայնիւ ընդ այլ երգս եւ օրհնութիւնս Աստուծոյ երգէին զսա ՚ի հնումն։ Եւ է Երգերգոցս երրորդ գիրք Սողոմոնի, եւ յոյժ բարձրագոյն իմաստիւք քան զառաջինսն. զորոյ գերազանցութիւնն կրկնաբանութիւն կոչմանն յայտնէ. զի Երգերգոց ասելն՝ զառաւելութիւնն քան զպարզաբար երգոց եւ օրհնութեանց յայտնէ. որպէս սրբութիւնն քան զսոսկ տեղի. եւ սրբութիւն սրբութեանցն քան զպարզ սրբութիւն առաւելեալ. ա՛յսպէս եւ Երգերգոցս քան զամենայն աստուածեղէն երգս եւ օրհնութիւնս։ Եւ է՛ սորա առաւելութեան պատճառն եւ օրինակն այսպիսի. զի ամենայն առաքինութեանց քաջութիւնք յորս ամենայն աստուածեղէն գիրք քաջալերեն՝ վարձ եւ մրցանակ ունին զառ ՚ի յԱստուած միանալն՝ եւ ընդ նմա լինելն յաւէտ, զոր այս Գիրք աստուածաբանէ. զի այլքն զյեղանակ արժանանալոյն Աստուծոյ ուսուցանեն. եւ Երգերգոցս զանպատմելի սիրովն միանալն Աստուծոյ յարժանացեալսն աւետարանէ՝ փեսայի առ հարսն օրինակաւ։ Զի ամենայն որ ինչ բարի՝ է եւ կոչի Աստուած, բարձրն եւ առաւել բարձրն, որ ա՛նդրն է քան զամենայն անծանօթ բնութիւնն. այլ գիտելեօքս իբր պատկերօք զիջանի, զի զմեզ ինքեան հաղորդեցուսցէ։ Զի թէ Պաւղոս գիտէր՝ ընդ ամենայնի լինել ամենայն, տնօրէնութեամբ՝ ո՞րչափ եւս Աստուածն զայս ուղղեսցէ աստուածայնաբար գերազանցութեամբ. ըստ որում եւ կոչի բազում վայելուչ անուամբք, ո՛չ միայն բարձրագունիւք, որպէս՝ Աստուած, Տէր, եւ Թագաւոր. այլ եւս յաւէտ ընտանի կոչմամբք. այսինքն՝ հայր, վարդապետ, փեսայ, եւ այլ բազում, յորոց զերեք ընտանի անունքս Աստուծոյ յերից գրոց աստի է տեսանել։ Զի զորս իբրեւ զդեռեւս տղայս յաստուածայինսն՝ առակօքն խրատեաց որպէս հայր. եւ ապա զաճեցեալսն քան զտղայական խակութիւնն, եւ յերիտասարդական քաջութիւն հասեալսն՝ վարժեաց Ժողովօղն ՚ի մեծագոյն հանդէս որպէս վարդապետ, զորդին եւ զաշակերտ՝ աստիճան քան զաստիճան առ ինքն ձգելով։ Այլ ո՛չ կայ մնայ յառաջինսն եւ եթ դէմս բարեգործի, ՚ի հօր ասեմ կամ վարդապետի, այլ զանհաս եւ զաստուածեղէն սիրով միանալն իւր յըստ չափոյ աստուածացեալսն եւ ՚ի սրբեալսն ներգործելով. զերբեմն որդի եւ զաշակերտ կոչեցեալն անձն, այժմ հարսն եւ մերձաւոր կոչէ, եւ զինքն փեսայ եւ սիրեցեալ, եւ այլովք եւս այսպիսեօք անուամբք մարմնականօք, նախ զանճառ միանալն իւր փեսայն Բանն Աստուած յիւրն հարսնացեալ մարմնում՝ զոր էառն, որով ապա եւ յաստուածարեալ հարսնացեալսն ՚ի սուրբս յայտնաբանէ։