Զայրս զայս ոմանք ըստ պատմութեան ազգահամարին՝ հինգերորդ ասեն յԱբրահամէ. քանզի զԵսաւայ ազգահամարն ածէ մինչեւ ՚ի Յոբաբ։ Առ որ ոմանք մտախոհ եղեալ ասացին՝ թէ սքանչելի այս իր եղեւ առանց գրոյ. զի գտանի Յոբ յառաջ քան զօրէնսն, եւ գրեցաւ յետ օրինացն. բայց յոր ժամանակ եւ եհաս կանխասացութիւնս այս՝ պատուեցաւ ՚ի ճշմարտութեան կողմնն իբրեւ զաւետարանսն եւ զմարգարէսն. մանաւանդ զի զջանս արւութեան որ առ Քրիստոսիւ լուսաւորեցաւ՝ նախ քան զՔրիստոս կանխագոյն ուղղեաց։ Արդ՝ զի մի՛ ՚ի մեծ իրս յայս կասկածանօք մնասցեն վասն օտարութեան ժամանակի գրողին, ասացին թէ բարեկամքն Յոբայ գրեցին աստուածային շնորհիւն. որպէս եւ ինքն ըղձայր յասելն. Ո՞ տայ ինձ գրել զբանս իմ, եւ դնել զսա ՚ի գիրս յաւիտենականս։ Գիտելի լիցի եւ այս, թէ ՚ի դէ՛պ է կարծել Մովսիսի զսա գրեալ՝ որ մերձաւոր էր ժամանակին, ՚ի խրա՛տ Իսրայէլի իբր նկարագիր զսա արկեալ։ Իսկ այլոց եղեւ կարծիք Սողոմոնի լինել գրօղ. զի ստիւքիրոն է՝ որպէս նորա բանքն։ Սակայն բազում մխիթարութիւն տայ համբերողաց Գիրքս՝ զայրս վշտագնեալ ՚ի մէջ բերեալ, որ զջանն ընկալաւ ըստ Քրիստոսի խորհրդոցն. եւ նախ ունէր զվկայութիւնն Աստուծոյ թէ ժամանեալ է ՚ի ծայրս բարեպաշտութեան, եւ յետոյ առ սիրելիսն զսպառնալիսն եւ զանխայելն, թէ վասն նորա ո՛չ կորուսի զձեզ։ Պա՛րտ է ամենայն զգուշութեամբ դիտել զխոշորութիւն բանիցս թէ առ ո՛վ ունի զդիտումնն, եւ մի՛ ընկղմել յանհասութիւնն. զի գրօղն կամելով ցուցանել զբազմահնար փորձանս Յոբայ ՚ի Սատանայէ, առ Աստուած բանիւքն տպաւորէր զտրտունջ դատախազութեանն. այլ զի ՚ի տունս չափով զգիրս՝ ըստ Եբրայեցւոցն արար, այսու ծաղկեալ ցանկալի արար զսա ամենայն քննողաց։ Դարձեալ գտանի սա ամենեցուն խրատ, թագաւորաց, քահանայից, իշխանաց, ռամկաց, աղքատաց, մեծամեծաց, վիրաւորաց. որոց տայ բեւր օրինակս, եւ հաստատէ ըստ ընչից՝ ըստ որդւոց՝ զորս ՚ի գայթագղութիւնս անկանին. նա՝ եւ որք ՚ի դիւաց վշտագնին՝ զհանգիստ եւ զբժշկութիւն գտանեն յայսմ գրոյ. եւ որք սմա զգուշանան՝ մեծախոհութեամբ տանին զրկանաց։ Սակայն զԱւսիդ աշխարհն՝ ոմանք ասեն թէ Սիոն է, եւ այլք թէ յԱրաբիայ է՝ կամ յԵդովմ. զի եւ յԱրաբիա տակաւին եւս երեւի գերեզման արդարոյն, յորում եւ էր կեանք երանելւոյն Յոբայ։ Ըստ որում ասէ աստուածային գիրն՝ եթէ եկաց յետ փորձանացն ամս հարեւր եւ եւթանասուն. եւ ամենայն զոր եկեաց, երկերիւր քառասուն եւ ութ. եւ է այս ստոյգ. զի յաւելումք եւթն զկալն նորա ՚ի փորձանսն, եւ եւթանասուն եւ ութն, յորում հանդիպեցաւ սկիզբն փորձանացն, որ ՚ի միասին լինի ութսուն եւ հինգ։ Զոր Աստուած կրկին ըստ այլ բարեացն զոր ետ նմա, եւ զկեանսն նոյնպէս շնորհեաց, զի ՚ի միասին համաձայնի ամենայն ՚ի թիւն։ Թողումք եւ յութսուն եւ հնգէն զեւթն (փորձանացն, որ մնաց միայն եւթանասուն եւ ութ,) որ մերձաւորի լինել հարեւր եւ եւթանասնիցն։ Ասեմ զի արար զամս կենաց իւրոց յետ փորձանացն երկերիւր քառասուն եւ ութ. քանզի երկրորդեմք զեւթնն զոր ՚ի փորձանսն. զոր թուել ՚ի ժամանակս կենաց իւրոց ո՛չ արժանացոյց, այլ առաւել կեանս իւր զա՛յս Աստուծոյ մարդասիրութիւնն համարեցաւ[9064]։
[9064] Յետ առաջիկայ նախադրութեանս ՚ի նմին մատենագրէ յօրինելոյ ըստ ոճոյ այլոց նախադրութեանց, գրչագիր օրինակք յարեն եւ այլ իմն, մակագրեալ՝ Յուլիանեայ եպիսկոպոսի Աղիկառնացւոյ, զոր ՚ի վախճան մատենիս թողում կարգել ընդ այլ մնացորդս։ Այլ յաղագս զանց առնելոյ մատենագրիս եւ ՚ի գիրս յայս զսովորական ցուցակաւ գլխակարգութեանց, չունիմ ասել, մանաւանդ յետ բաժանելոյ զգիրս յերկոտասան գլուխս բանից, որպէս է տեսանել ՚ի լուսանցս բնաբանին։